مد ؛ نوزاد دوسری که در همان کودکی می میرد

مُد همیشه نوزاد است نوزادی که خیلی زود می میرد چون مُد پیر را هیچکسی دوست ندارد مُد ، نوزاد عجیبی ست تولدش هم زمان است با سوت آغاز یک مسابقه مسابقه ی شباهت ها و تفاوت ها همه می خواهند متفاوت باشند از هم در عین اینکه شبیه اند

مُد
همیشه نوزاد است
نوزادی که خیلی زود می میرد
چون مُد پیر را هیچکسی دوست ندارد
مُد، نوزاد عجیبی ست
تولدش هم زمان است با سوت آغاز یک مسابقه
مسابقه ی شباهت ها و تفاوت ها
همه می خواهند متفاوت باشند از هم
در عین اینکه شبیه اند
طبیعت مُد این است
نوزادی با دوسر
که در همان کودکی می میرد
با صنعتی شدن ،جمعیت این نوزادهای دوسر بیشتر و بیشتر شد
تا جایی که صدای زمین هم درآمد
مد، دومین صنعت پرخطر و آسیب زاست برای کره زمین. اولین صنعت آلاینده، نفت است.
از منابع طبیعی که صرف تولید و تولد همه آن چیزهایی می شد که قابلیت مد شدن دارد گرفته تا پسماندهایی  بخش زیادش همین لباس هایی که رنگ به رنگ عوض می شود به یک بهانه: «از مد افتادن»
ما آدمهای مدرن ، ۶۰ درصد از انسان های قرن پیش لباس می خریم و سالانه بالای ۲۰۰ تن پارچه می فرستیم به دنیای پسماندها.
همین مقدار می شود عامل ۲۰ درصد از آلودگی آب های جهان.  مواد شیمیایی که روزگاری رنگ های مد سال بود بر تن ما بود و
حالا می افتاد به دل آب و آلوده اش می کرد. به نظر باور نکردنی است اما واقعیت تلخی است که حقیقت دارد.
همه اینها آماری است که دست پژوهشگران و دانشمندان جهان است حاصل پایش هایی که کرده اند اما
برندهای مطرح جهان با میزان بالای گردش مالی آیا حاضرند فرهنگ مد و هزاران نوزاد تازه متولد شده اش را بگیرد؟

از تولیدات تقلبی و به اصطلاح فیک که بگذریم ، خود برندهای اصل لباس با وجود اسم و رسمشان هنوز حاضر نشده اند مسئولیت بپذیرند نسبت به میزان خسارتی که به محیط زیست و  ۷ و نیم میلیارد انسانش می زنند.

D & G، آرمانی، هرمس، دیزل، گپ، کریستین دیور، گروه LVMH، ورساچه و خیلی های دیگر.
خوشبختانه تعداد نگران ها و دلواپسان زمین کم نیست. آدمهایی که در تلاش اند تا همین سرمایه باقیمانده زیست کره را حفظ کنند که ما انسان ها جز زمین خاکی فعلا جایی نداریم برای کوچیدن. تلاش ها نتیجه داد تا الیاف طبیعی آمده اند به کمک صنعت پوشاک تا الیاف مصنوعی ، ریشه های مادر زمین را نسوزاند.  ایده ای که از  دهه ۱۹۹۰ مطرح شد. اولین قدم های اکو فشن که سعی می کند خرج و مخارجی که روی دست طبیعت می گذارد حداقل کمتر باشد.
اکوفشن می گوید: کمتر بخر. از خریدت بیشتر استفاده کن و در نهایت بازیافت کن .
محصولات اکو فشن با وجود نام ظاهری اش ، گران است . خیلی از افراد جامعه قدرت خریدش را ندارد و می تواند تنها در سبد خرید پولدارها جا خوش کند. قشری که اصولا دستشان به کم خریدن و بیشتر استفاده کردن نمی رود. به این ترتیب ظاهرا
اما آمدن اکوفشن یا صنعت مد پایدار هم دردی از مرگ و میر نوزاد که در همان کودکی می میرد مد دوا نمی کند. حیات مد همچنان در مصرف گرایی است . فرهنگی که با تاروپودش عجین شده. هدف هم تنها یک چیز است ؛  چرخ مالی عظیم برندهای جهانی از مسیر ارضای حس نیاز آدمها به بزرگ شدن و هویت یابی به کمک لباس.
بعضی از علمای فرهنگ در جهان به جایش نظریه مد آرام را مطرح کرده اند شاید برسیم به سخن سعدی علیه الرحمه که نشان آدمیت را در لباس های زیبای عصرش جستجو نمی کرد. نظریه مد آرام می گوید :
نگاهت را تغییر بده تا فرهنگ عمومی جهان تغییر کند تا تو به عنوان یک انسان، تفاوت های وجودی داری که می توانی به آنها ببالی و متفاوت باشی از دیگران. نه اینکه با لباس هایی که روز به روز طراحی می شود تو هم رنگ به رنگ شوی
چرا که مُد، نوزاد عجیبی ست. تولدش هم زمان است با سوت آغاز یک مسابقه
مسابقه ی شباهت ها و تفاوت ها
تو می خواهی متفاوت باشی از بقیه
در عین اینکه به دیگران شبیهی
طبیعت مُد این است
نوزادی با دوسر
که در همان کودکی می میرد!ln