حسرت یک تعزیه خوان قدیمی
تعزیه خوان قدیمی عمرش را پای تعزیه خوانی گذاشته. مرتضی صفاریان ۸۷ ساله، شب های رمضان هرسال، تهرانی ها را ۹ شب به دیدن تماشای تعزیه می نشانده. اما امسال، ویروس کرونا به آئین قدیمی تعزیه خوانی هم رحم نکرده. فاصله گذاری اجتماعی، تماشاگران این نمایش آئینی را پراکنده. خبرگزاری ایسنا با این پیرمرد هنرمند مصاحبه کوتاهی کرده که در این صفحه از مجله فرهنگی وبلایت می خوانیم.
مجله فرهنگی وبلایت به نقل از ایسنا
هر سال ۹ شب در ماه رمضان تعزیه داشتیم، مثل تعزیه حر، مسلم، ابوالفضل(ع) و حضرت فاطمه زهرا (س).
امسال هم اجرا در حسینیه‌ای در مشیریه تدارک دیده شده بود که متاسفانه (با شیوع کرونا) همه چیز تعطیل شد.
این تعزیه‌ها مستقیم مخصوص ماه رمضان نیستند ولی معمولا در این ماه هر مجلسی را که شبیه امیرالمومنین (ع) در آن باشد اجرا می‌کنیم.
این تعزیه‌ها همیشه جمعیت زیادی را برای تماشا می‌کشاند چون در تهران آن‌چنان تعزیه‌ای اجرا نمی‌شود و مردم خیلی علاقه‌مند هستند.
اما الان هم خودم از این وضع خسته شده‌ام و هم می‌دانم مشتاقان زیادی هستند که منتظر اجرای تعزیه بودند.
دوست داشتم شرایط طوری بود که می‌شد تعزیه امسال را اجرا کنیم.
این تعزیه‌خوان قدیمی درباره وضع درآمد و زندگی همکارانش با توجه به تعطیلی اجباری پیش‌آمده می‌گوید:
بعضی تعزیه‌خوان‌ها یا شاغل هستند یا بازنشسته، اما واقعیت این است که خیلی از ما حتی با وجود بازنشسته بودن خرج زندگی‌مان را از همین تعزیه‌های ماه رمضان و محرم و صفر و ایام فاطمیه درمی‌آوردیم. همین امسال هم که برنامه ما لغو شده می‌دانم شرایط برای خیلی‌ها سخت شده است ولی نمی‌دانم چه می‌شود کرد.
صفاریان درباره پیگیری امور مربوط از طریق انجمن تعزیه هم با گله‌مندی می‌گوید:
من یک سال است که دیگر آن‌جا نمی‌روم چون انجمن تعزیه تا به حال نتوانسته فعالیت مثمرثمری داشته باشد.
قرار بود برای تعزیه‌خوان‌هایی که غیراصولی می‌خوانند و از نوحه‌هایی غیرمجاز و غیراصیل با موسیقی غیرمرسوم در تعزیه استفاده می‌کنند، جلسه‌ای گذاشته شود، اصلا قرار بود هفته‌ای یک روز بنشینیم، شورا برگزار کنیم تا درباره این مسائل بحث و مشورت کنیم، اما متاسفانه هیچ‌کدام از این کارها انجام نشد و من هم دیگر به آن‌جا نرفتم.
