نمد مالی، فناوری بومی در پاسخ به شرایط اقلیمی، نیاز به گرما و پایداری است. وقتی هنوز دار قالی اختراع نشده بود، ایرانی بافتنی خوبی خلق کرد!

مهربانی دانه‌‌ای‌ است که اگر مداوم کاشته شود، شاخه‌های امید و اعتماد در دل جامعه می‌رویاند. فرهنگ ایرانی این درس را قرن‌ها پیش به ما داده.

جاجیم، این پارچه ساده و بی‌ادعا، نه تنها خود، یک هنر است، که سندی است از فرهنگ، حافظه‌ای زنده از زندگی روزمره‌ی مردمان ساده‌زیست و پررمق این سرزمین.

در این نوشتار، قصد داریم تا تصویری جامع از زندگی و افکار جلال آل احمد ارائه دهیم؛ از آغاز تولد و کودکی‌اش گرفته تا نگاه‌های عمیق فکری‌اش، گرایش‌های سیاسی، روابط اجتماعی، آثار برجسته و نهایتا میراثی که از خود به جای گذاشت. همه این‌ها در قالب متنی تلفیقی از نگاه علمی و هنری است که مناسب خواننده امروز و همچنین برای مخاطب علاقمند به فرهنگ و ادبیات ایران باشد.

عباس یمینی شریف، شاعر و معلم نام‌آشنای کودکان ایران، با شعرهای ساده و صمیمی‌اش، نسلی را با واژه، آموزش و مهر پرورش داد.

صبح که یزد بیدار می‌شود، آفتاب اول سراغ همان جایی می‌رود که نبض تاریخ در دستش است؛ میدان امیر چخماق!.
اگر اهل دل باشی، از همان‌جا که کفش‌هایت صدای خس‌خس خاک‌های کویر را بلند می‌کنند، می‌توانی نسیمی را حس کنی که از سمت «مسجد امیر چخماق» می‌آید. نسیمی که بوی تاریخ می‌دهد، بوی نیایش، بوی روزگارانی که مردم یزد، در سایهٔ این بنا نماز می‌خواندند، پناه می‌گرفتند و دمی درنگ می‌کردند تا آرام بگیرند.

آیین های رمضان بیشتر مخصوص بزرگترهاست اما رسم الله رمضونی در ماه رمضان برای بچه هاست که در کرمان و بم و حتی فارس و گلستان هم رواج داشته. این رسم با خواندن اشعار الله رمضونی شروع و به پول و خوراکی های خوشمزه ختم می شود.

رسم کلیدزنی ماه رمضان یک رسم قدیمی اختصاصی خانم هاست؛ آن هم برای حاجت روا شدن. کلیدزنی بیشتر بین زنان کرمانی و به خصوص رفسنجانی باب بوده. شب بیست و هفتم رمضان که می رسید، زنان بی شوهر، دختران دم بخت و آنهایی که شوهر داشتند اما بچه نداشتند، شرکت کننده های کلیدزنی بودند. اما […]

ماه رمضان را آغازی است و پایانی؛ اما فقط این سی روز یا بیست و نه روز نیست. برای مردم ایران، رمضان به قدری عزیز است که از پانزده روز قبل، یعنی از فردای جشن نیمه شعبان به استقبالش می روند. به اصطلاح فرهنگ روزه به پیشواز رمضان می روند. پیشوازی که آداب و ادب […]

آیین های رمضان در فهرست میراث معنوی ایران خوشبختانه ثبت شده. اگر چه این رسوم شامل چند بخش اصلی مشترک است اما در هر شهر آیین های اختصاصی هم هست که باید جداگانه ثبت ملی شود. مثل جیرجیرونی اصفهانی ها که ثبت شد و یا آش بوشهری که برای مردمان خونگرم این خطه حفظ شده.

جشن سپندارمذگان همان روز عشق از آیین های ایرانی فراموش شده است. جشنی که در نبود آن ولنتاین غربی به جای اش آمد و رسم عشق ورزی ایرانی ها شده. آنچه در سپندارمذگان می گذرد ممکن است در ظاهر شبیه ولنتاین باشد اما ریشه اش به 20 قرن قبل از تولد مسیح می رسد و رنگ و بوی پاکی زن ایرانی را دارد.

شادمهر عقیلی