ابراهیم هادی ؛ پهلوانی که هنوز در گود میدان است

شهید ابراهیم هادی، ورزشکار باستانی کار و کشتی گیر با استعدادی بود که از ورزش برای تهذیب نفس و قوی کردن جسم در راه خدمت به دیگران بهره می برد. هادی در سال ۶۱ همراه با نیروهای گردان کمیل در فکه به شهادت رسید و همان طور که آرزو داشت، برای همیشه گمنام باقی ماند. مجله فرهنگی وبلایت شما را به مرور زندگی نامه ابراهیم هادی در صفحه گروه خونی دعوت می کند.

زندگی نامه‌ ابراهیم هادی

نمی‌توان تاریخ ایران زمین را مرور کرد و از دوران هشت سال دفاع مقدس، سخن به میان نیاورد. در عین حال نمی‌توان شخصیت‌های شاخص جنگ را به یاد آورد ولی از ابراهیم هادی، یادی نکرد. شهیدی که بیش از هرکس دیگر به پوریای ولی شباهت داشت و عیار مردانگی اش را می توان با پهلوانان بنام ایرانی قیاس کرد.

کودکی

پهلوان شهید ابراهیم هادی، در نخستین روز اردیبهشت ۱۳۳۶ در خانه‌ای کوچک و استیجاری در تهران پا به عرصه‌ی وجود گذاشت. پدرش یک مغازه‌ی خواروبارفروشی حوالی میدان خراسان داشت و با همان درآمد محدود، احتیاجات شش فرزند خود را برآورده می‌ساخت. پدر از روز نخست تولد ابراهیم، محبت ویژه‌ای به او نثار می‌کرد. در نتیجه، ارتباط قلبی عمیقی بین پدر و پسر شکل گرفت.

هادی در همان دوران دبستان، تحت تاثیر پدر، برای نماز اهمیت خاصی قائل بود. او همراه پدرش به تناوب در مسجد و هیئت های عزاداری حاضر شده و اولین آموزش های قرآنی و دینی خود را دریافت می‌کرد.

تحصیلات

ابراهیم هادی دوره‌ی دبستان را در مدرسه‌ی طالقانی و دبیرستان را در مدارس ابوریحان و کریم خان زند پشت سر گذاشت و سال ۱۳۵۵ در رشته‌ی ادبیات و علوم انسانی مدرک دیپلم خود را دریافت کرد. هادی سپس برای مدت محدودی به فراگیری دروس حوزوی در حوزه‌ی آقای مجتهدی مشغول شد. اما با پیروزی انقلاب، درس را نیمه تمام گذاشت.

افراد تاثیرگذار بر ابراهیم هادی

با مرور زندگی نامه ابراهیم هادی به افراد مهم زندگی اش می رسیم. بدون شک مهم ترین فردی که در تربیت ابراهیم هادی به عنوان یک فرد متدین و متعهد کوشید، پدرش محمد حسین هادی بود که آداب دینداری و پایبندی به رزق پاک را به ابراهیم آموخت. بعد از فوت پدر در سال های نوجوانی هادی، حسن توکل معروف به حاج حسن نجار، مرشد زورخانه که عارفی زنده دل بود، در رشد ابراهیم هادی تاثیر بسزایی داشت.

هادی از دوران دبیرستان به زورخانه حاج حسن نجار رفت و آمد داشت و رسم جوانمردی و پهلوانی را از مرشد و فضای حاکم بر ورزش باستانی به نیکی آموخت. او از طریق دعوت دیگر جوانان به ورزش و برقراری ارتباطی دوستانه، زمینه‌ی تحولات اساسی را برای دوستانش ایجاد کرد.

ورزش

اندکی بعد از ورود به زورخانه و ورزش باستانی، هادی به تشک کشتی پا گذاشت. او به قدری در کشتی توانمند و کوشا بود که بسیاری او را از اعضای قطعی تیم ملی و مدال آوران جهانی می‌پنداشتند. اما ابراهیم هادی ورزش را تنها وسیله‌ای برای رشد شخصیت و محملی برای شکست نفس و خواسته های نفسانی می‌دانست.

از این رو هر بار همچون «پوریای ولی» به سادگی قهرمانی را فدای اخلاق و جوانمردی می‌نمود. خاطراتی که در این باره از او نقل شده است، به نقل های تاریخی از پهلوانان ایران پهلو می زند. ابراهیم هادی با این حال چند مقام آموزشگاهی و استانی را از آن خود کرد. وی همچنین در والیبال و پینگ پونگ هم تبحر و استعداد شگفت انگیزی داشت.

دوران انقلاب

ابراهیم هادی در سال های قبل از انقلاب اسلامی، فعالیت های انقلابی خود را با حضور در جلسات هفتگی و برپایی تجمعات و انتشار اعلامیه ها آغاز کرد. نیروهای ساواک بارها قصد دستگیری او را داشتند، اما هادی از مهلکه می‌گریخت.

بعد از پیروزی انقلاب، هادی ابتدا در سازمان تربیت بدنی مشغول به کار شد و چندی بعد به عنوان معلم ورزش و عربی فعالیت در آموزش و پرورش را انتخاب کرد. او در هر شغلی که حضور داشت، با اخلاق نیک و برخوردهای صحیح، همه‌ی افراد را شیفته خود می‌ساخت.

دفاع مقدس

ابراهیم هادی قبل از آغاز جنگ، با ناآرامی های کردستان در سال ۱۳۵۸، وارد فضای جنگ سخت شد. در سال ۱۳۵۹ و شروع رسمی جنگ ایران و عراق، هادی و تعدادی از دوستانش راهی سرپل ذهاب شدند. مدتی بعد او در سپاه گیلان غرب، به عنوان معاونت عملیات سپاه منصوب شد. آنچه از وی به یادگار مانده، اخلاق خوش، شجاعت، تلاش برای حل مشکلات مردم و اخلاص و فداکاری است.

عملیات ها

هادی در فاصله‌ی سال های ۵۹ تا ۶۱ در اکثر عملیات های منطقه‌ی غرب مانند مطلع الفجر، طریق القدس و والفجر مقدماتی شرکت داشت. در عملیات طریق القدس، مسئولیت شناسایی منطقه‌ی دشمن در حوالی گیلان غرب تا نفت شهر، بر عهده‌ی ابراهیم هادی بود. او با جمع آوری اطلاعات صحیح و طراحی نقشه های دقیق از مناطق عملیاتی، نقش تاثیرگذاری در موفقیت نیروهای ایرانی داشت.

شهادت

عملیات والفجر مقدماتی یکی از تلخ ترین اتفاقات دوران دفاع مقدس را رقم زد. این عملیات در حالی در منطقه‌ی فکه اجرا شد که جزئیات آن قبل از شروع، برای دشمن برملا شده بود. در این عملیات بسیاری از نیروهای ایرانی مجروح یا شهید شدند. اما محاصره شدن گردان کمیل در یکی از کانال ها در فکه، داستان غم انگیزی است که گذشت زمان از میزان اندوه آن نمی‌کاهد.

در روز ۱۷ بهمن ماه ۱۳۶۱ عملیات آغاز می‌شود. اما نیروهای بعثی که از قبل در جریان امور قرار گرفته بودند، به صورت گسترده به نیروهای ایرانی یورش می‌برند و سربازان ایرانی برای محافظت از خود در دشت باز فکه، خود را به درون کانال می‌اندازند.

ابراهیم هادی با اینکه امکان بازگشت به مناطق امن را داشت، با هدایت برخی از نیروها، از به دام افتادن افراد بیشتر جلوگیری می‌کند و مثل همیشه نیروهای زخمی و خسته را نجات می‌دهد. وی با آگاهی کامل از وضعیت، وارد کانال شده و تا پنج روز مقاومت کرده و به زخمی های گرفتار در کانال مدد می‌رساند. عاقبت در روز ۲۲ بهمن ماه با تنگ تر شدن محاصره، ابراهیم هادی همراه سایر نیروهای ایرانی داخل کانال، با لب تشنه به شهادت می رسند. پیکر او هیچ گاه پیدا نشد.

دیدگاه و فعالیت‌های شهید هادی

شهید هادی از دوران جوانی، تلاش برای تهذیب نفس را در اولویت خود قرار داد. او همواره در فکر حل مشکلات اطرافیان بود. با اینکه خود ازدواج نکرد، اما زمینه‌ی ازدواج تعدادی از جوانان محل زندگی خود را فراهم نمود. حقوق دریافتی‌اش به عنوان معلم را هر چند اندک، به نیازمندان و خانواده های رزمندگان می‌بخشید. در طول جنگ بسیار پیش می‌آمد که او مجروحی، چه ایرانی، چه اسیر عراقی را به دوش می‌گرفت و در مسیر کوهستانی وی را از مهلکه نجات می‌داد. دوستانش همواره از او به عنوان رفیقی شوخ، مهربان، وفادار، باگذشت و بخشنده یاد می‌کنند.

بعد از چاپ کتاب سلام بر ابراهیم که نقاط عطف زندگی نامه ابراهیم هادی را بازگو می‌کند، بسیاری ارادت ویژه‌ای به این شهید یافته‌اند و مراسم های یادبود و بزرگداشت به یاد او برگزار می‌کنند. مراسمی که در آن از خاطرات پهلوانی یاد می‌شود، که به ضمانت قرآن زنده است و هیچ گاه نمی میرد.