روستای خوئین و جاذبه های گردشگری آن

خوئین روستایی در استان زنجان است. یک روستای چند هزار ساله است که زبان مردمش در فهرست میراث فرهنگی ثبت شده. خوئین به شهر زیر زمینی، آسیاب ها و تعزیه خوانی و مراسم باشکوه نیمه شعبان معروف است. در این مطلب از مجله فرهنگی وبلایت با این روستا و فرهنگ مردمانش و جاذبه های آن آشنا شوید.

روستای خوئین کجاست؟

روستای خوئین در ۶۰ کیلومتری جنوب غربی زنجان به سمت بیجار قرار دارد.
می گویند روزگاری ۲۸۰۰ تا ۳۰۰۰ خانوار در این قصبه ساکن بوده اند اما در سرشماری سال ۱۳۷۵جمعیت خوئین ۱۲۵ نفر و در سال ۱۳۸۵جمعیت روستا ۲۰۰ نفر گزارش شده و شاید امروز چیزی حدود ۷۰ نفر…

زبان مردم خوئین

ترکیبی از زبان ترکی ، انگلیسی ، تاتی ، گیلکی و اسپانیایی
به نظر شما چه زبانی ست ؟
زبان مردم یک روستای کوچک در جنوب زنجان
خوئین دیلی ، زبانی ست نزدیک به زبان پهلوی که جزء  میراث فرهنگی ثبت شده است.
دهخدا نوشته زبان مردم خوئین از زبان های کهن ایرانی است.

آذری ها به اقوام غیر آذری ساکن در سرزمین آذربایجان ” تات ” می گویند و به زبان خوئین دیلی (زبان گفتاری خوئین ) زبان تاتی ، چون زبان خوئینی غیر از آذری و زهورانی است .
زبان شناسان ، زبان مردم خوئین را زبان” تاتی جنوبی” نامیده اند که به زبان مردم سیستان ( زابلی ) نزدیک است و مردم ” وفس ” اراک و بوئین زهرا و تاکستان و برخی روستاهای خلخال و خوی نیز به همین زبان صحبت می کردند .
زبان” تاتی شمالی ” هم در جمهوری آذربایجان و قفقاز استفاده می شود .

جاذبه های خوئین

خوئین یک روستای چندهزار ساله است ، هرچند که از ۱۱ آسیاب آبیش جز خرابه ای نمانده اما کوچه باغ هایش هنوز آباد است ، باغ هایی پر از میوه و سبزی و صیفی جات .

خوئین یک شهر زیرزمینی هم دارد ، به نام دژمنده ( مانده ) که به گفته باستان شناسان یکی از بزرگترین ساخته های دستی انسان در زیرزمین است با عمق تقریبی  ۴۰ متر و وسعت تقریباً  ۴۰۰۰ مترمربع .
می گویند این شهر زیرزمینی، میدانی بزرگ دارد که اطراف آن را مغازه ها احاطه کرده و وسط میدان حوض آبی به شکل لوزی ساخته و اطراف حوض تخت هایی از چوب بوده که روی آنها گلیم انداخته اند و البته همه دراثر گذشت زمان پوسیده شده اند.
سنگ نوشته بزرگی در دژمنده هست به زبان کوفی و به گفته برخی به خط کهن نزدیک به اشکانیان به ابعاد ۲ در ۳ شبیه یک در که میراث فرهنگی از مدت های قبل ، قول داده ترجمه اش کند .
برخی گفته اند اهالی این روستا در ابتدا در حوالی نجد عربستان سکونت داشته‌اند که به دلیل ترویج تشیع با اجبار خلیفه ابتدا به استان سیستان و بلوچستان ایران مهاجرت کرده و با زبان سیستانی آشنا شده و از آنجا به ناحیه فعلی کوچ کرده‌اند.
مردم خوئین خصلت های خوب ، فراوان دارند مثلا : حفظ اصالت خود ؛
یا برقراری ارتباط با دیگران که این امر باعث شده هر کجا که ساکن شدند با مردم آن سامان ارتباط خوبی برقرار کنند و هم تاثیر بگذارند و هم تاثیر بگیرند.

خوئین روستای کوچکی ست که شاید به اندازه یک شهر، جاذبه های گردشگری دارد ؛ در زمان های نه چندان دور مساحت بزرگی در مرکز روستا و مقابل مسجد میرباقری وجود داشت به نام شبی یری (مکان تعزیه) که در آن  مجالس مختلف تعزیه بر پا می شد.
از فرهنگ و تمدن بالای مردمان این سرزمین همین بس که :
طبق اسناد موجود در این روستا دفترخانه ازدواج دایر بوده !
می گویند خوئین دارای موتورخانه برق بوده و از طریق سیم کشی منازل ، هر شب به مدت چند ساعت از آن استفاده می کردند.
خوئین هم مثل زنجان خط تلگراف داشته که از طریق خط اصلی باکو در آذربایجان شوروی ارتباطش با بخش هایی از ایران و روسیه برقرار بوده است.
خوئینی ها برای خود سنگ میزان مخصوص برای وزن کردن داشته اند که از نظر اندازه با زنجان اختلاف داشته است .
درگذشته جهت بزرگداشت میلاد امام زمان (عج) تا فاصله یک کیلومتری ورودی روستا با قالیچه و تزئینات طاق نصرت هایی برپا می کردند.

افق دید مردمانش هم بلندست ؛

در فضای نت که جستجو کنید ، برای افق ۱۴۰۴ و رسیدن به وضعیت مطلوبشان ، چشم انداز طراحی کرده اند !

یک منطقه طبیعی و باستانی زیبا ، پذیرای گردشگرانی از سراسر دنیا
و در پایان شاید برایتان جالب باشد بدانید از عادات اهالی این روستا  این بوده که در بیرونی خانه خود را همیشه باز بگذارند…