گروه موسیقی مدرن تاکینگ | Modern talking
دهه پنجاهی ها و دهه شصتی ها حتماً خاطرات زیادی با آهنگ های گروهی دارند که حتی شاید نامشان را هنوز هم ندانند. مدرن تاکینگ گروهی دو نفره و آلمانی بودند ، توماس آندرس و دیتر بوهلن که چند سالی دردر دهه ۸۰ و بعد در ابتدای هزاره سوم میلادی با هم همکاری کردند و آثار خاطره انگیزی از خود بجا گذاشتند.
دهه پنجاهی ها و دهه شصتی ها حتماً خاطرات زیادی با آهنگ های گروهی دارند که حتی شاید نامشان را هنوز هم ندانند.
مدرن تاکینگ گروهی دو نفره و آلمانی بودند ، توماس آندرس و دیتر بوهلن که چند سالی دردر دهه ۸۰ و بعد در ابتدای هزاره سوم میلادی با هم همکاری کردند و آثار خاطره انگیزی از خود بجا گذاشتند.
آنها شاید به نوعی پیشگام موسیقی پاپ الکترونیک در آلمان بودند و برای موزیسین های بسیاری از نقاط جهان الهام بخش شدند.
حداقل جز کسانی بودند که اثبات کردند با موسیقی الکترونیک هم می توان آثار خوب ساخت و محبوب شد؛
سبک های یورو دنس و سینث پاپ از جمله سبک هایی بود که مورد استفاده این گروه قرار گرفت.
در دهه شصت پوستر هایی از این گروه به فروش می رفت که عمدتاً اعضای گروه روی استیجی با نورهای موهوم ، مشغول نوازندگی با گیتار الکتریک ، گیتار بیس و سینتی سایزر بودند.
آن ها تا مدت ها در فهرست پر فروش ترین های بسیاری از کشور های دنیا بودند.
اولین و معروف ترین اثر آنها “تو قلب منی ، تو روح منی” بود و البته در ایران ، شناخته شده ترین اثرشان قطعه ” برادر لویی ” است که در اواخر دهه ۶۰ و ابتدای دهه ۷۰ خورشیدی ، فراوان از صدا و سیمای خودمان پخش می شد.
این دو نفر تا بحال دوبار گروه را تشکیل و بعد از هم جدا شده اند و تازگی ها نیز مجدداً شنیده می شود قصد دارند همکاریشان را آغاز کنند.
۶-۵ سال پیش بود که توماس آندرس با امید سلطانی یک قطعه به نام ” کشور دنیا ” را به زبان فارسی و انگلیسی منتشر کردند.
گروه مدرن تاکینگ شاید از لحاظ عقیده و سبک زندگی با ما فاصله زیادی داشته باشند اما یقیناً خاطراتی خوب از خود بجا گذاشته اند…
در این مطلب دو قطعه یاد شده را می شنوید. قطعه تو قلب منی ، تو روح منی در اولین آلبوم به نام ” بیا از عشق بگیم ” درسال ۱۹۸۵ و قطعه بی کلام “برادر لویی ” در آلبوم ” Ready For Romance ” و در سال ۱۹۸۶ منتشر شد .
سلام به همه دوستان گرامی ! یادش به خیر تعداد زیادی از آهنگ های معروف و محبوب این گروه از صدا و سیما پخش می شد . همین طور تک آهنگ هایی از گروه آلفاویل _ بد بویز بلو_ پت شاپ بویز . خواننده هایی مثل مدونا- جرج مایکل – کریس دی برگ- ساندرا کرتو – سی سی کچ . اون خواننده سیاه پوست نابینا با آهنگ hellow – فیل کالینز – ترانه I like shopin و……………….
من به عنوان یک دهه پنجاهی خیلی از برنامه های صدا و سیما رو به خاطر همین آهنگها اگرچه بی کلام بود گوش میکردم.واقعا یادش به خیر . شاید یک علت عمده این بود که در سال های اول بعد از پیروزی انقلاب تولیدات داخلی موسیقی پاپ و راک در ایران خیلی کم بود. هنوز هم همون آهنگ ها و ترانه های غربی قدیمی رو به خیلی از آهنگها و ترانه های جدید داخلی ترجیح میدم.
دقیقا همینطوره که میفرمایید؛ آهنگ های بسیار خوبی بودند و خاطرات خوبی ازشون برامون بجا مونده…