همت با لبی تشنه و با جسمی بی خواب و بیتاب، پس از اصابت گلوله توپی در کنارش، شهید می شود و از او پیکری بی سر باقی می ماند.
این شاید اجابت دعایی بود که مادرش، ۲۸ سال قبل تر، در سفر کربلا و در دوران بارداری، کرده بود. محمد ابراهیم کربلایی شد، به سیاق مولایش حسین، اگر چه با احترام و آبرو به وطن بازگشت پیکرش.
همت، نماد غیرت ما ایرانیان است، همت نماد فرزندان سلحشور ایران است. همت، معلم همه آزادگان مکتب امام حسین علیه‌السلام است.
میرزا یونس استاد سرایی اهل رشت بود. عکسش را احتمالا در کتاب های درسی دیده اید. مردی چشم روشن با زلف های فریِ تقریبا بلند که کلاهی گنبدی شکل روی سرش دارد، همان میرزا کوچک خان خودمان؛ سردار جنگل. سال ۱۲۵۷ به دنیا آمده و ۱۱ آذر ۱۳۰۰ در سرمای کوهای های تالش، بدن یخ […]
سید حسن قمشه ای که با نام مدرس می شناسیم از اولین نمایندگان مجلس در جنبش مشروطه بود. لقب مدرس را به خاطر کلاس های گسترده و پر بحثش به او داده بودند. نمایندگی که چوب ترکه ارباب را خورده بود و برای رهایی از استبداد به دنبال داشتن مجلس ملی برای رآی اکثریت مردم […]
