عزاداری های نامشروع، آمیخته شدن انحراف با آئین ها

صحبت از آمیخته شدن انحراف با آئین ها سخت است؛ که ریشه در فرهنگ و باور عمومی جامعه دارد.
از جنس دین هم اگر باشد، سخت تر.
کار به محرم و عاشورا که برسد، دشوارتر و حساس تر هم می شود.
جسارتی می خواهد آمیخته به عقلانیتی قابل دفاع.
این که بگویی : درست است عاشورا حماسه است اما افسانه و داستان نیست، این داستان های حماسی اند که اغراق و خرق عادت دارند.

اما پذیرش اینکه ، بسیاری از تحریفات عاشورا از سر عناد و مخالفت نیست و نبوده؛ کار را آسان تر می کند.
بسیاری از تحریفات عاشورا معلول عوام زدگیِ برخی از مذهبی ها است.
اینکه از سر دلسوزی یا جهل، خودت را بگذاری جای امام حسین و اهل بیت و یارانش؛
 قیاس به نفس کنی و از خودت زبان حال بدهی،
به مرور می شود مکالمات و شرح احوال و خلق اتفاقاتی که هرگز نبوده و نیفتاده.

یا اینکه فکر کنی، دست مستمعت را بگیری و از مسیر نقل های جانگدازتر، شخصیت های داستانت را در موضع ضعف قرار دهی تا هرچه بیشتر جماعتی را بگریانی.

یا بدون هیچ منبع معتبری بچرخد در دهانها که : زینب کبری چون رأس برادر بدید؛ سربه محمل کوبید.

آن وقت تو هم به رسم ارادت از این جلوتر بروی؛ تیغ بکشی به جان و تنت یا به سر و صورتت لت بزنی.
آن هم برای آن جنس آدمهایی که از سر عقلانیت، تیزی شمشیر را عریان کرده بودند به جان دشمن، نه از سر “منطقِ احساس”.

منابع معتبر آسیب شناسی کربلا را که ورق بزنی از این دست تحریفات بسیار است.
طبیعی است که وقتی واقعیتی از جنس حقیقت، از “مسیر خاکی” تاریخ بگذرد؛ برای حفظ اصالتش باید غبارها را بتکانی.
نگاهت باید روشن باشد و البته درد دین داشته باشی که مبادا به خطا بروی و خودت بشوی یکی از عوامل انحراف!

تاریخ شیعه از این جنس دین داران “عاقلِ جسور”، کم ندارد.
مثل آن که آذرماه ۱۳۲۲، «عزاداری های نامشروع» را به عنوان اولین اثر خود منتشر کرد؛
یعنی همان آل احمد اهل قلم؛ یا آنکه «حماسه حسینی» را در تحریفات عاشورا نوشت؛ یعنی همان مرتضای مطهری؛ شهید فلسفه خوانده.

اولی شهره است به روشنفکری، دومی هم عالِمی است در ردای دین و هردو، مدار خود را گره زده اند به عقل و خرد دینی.

محصول این پیوند شده است تفکری که عزاداران و عشاق حسین علیه السلام را هرجای دنیا باشند از خطر کج راهه ها و خرافات جعل شده حفظ کند تا هرکس می خواهد، آنچه در محرم ۶۱ هجری حادث شد را شفاف تر ببیند و یک عمر برای “حسین واقعی” سوگواری کند.

که انحراف چه از جانب محبین باشد چه مغرضین؛ فرقی نمی کند. خاصیت انحراف این است؛ چند درجه چرخش ناقابل از حقیقت کافیست تا واقعیت روی صفحه تاریخ به مرور قلب شود و نسل های پس از تو، کم کم برای حسینی اشک بریزند که جعل شده است آن هم از سر عادت!

پ ن۱: این مطلب را با صدای حسین نوحیان بشنوید